{{#palabras}}
{{.}}
{{/palabras}} {{^palabras}}
No hi ha cap resultat ...
{{/palabras}}
balboteig (Diccionari)
balboteig
1.
m.
Acció de balbotejar.
2.
m. PSIC.
Forma imperfecta i vacil·lant de parlar pròpia dels xiquets.
balboteig (Traducció Valencià-Castellà)
balboteig
m.
balbuceo.
Et pot interessar
asintomático
auspici
autozunchado
capissola
cordubense
cultalatiniparla
de facto
dignarse
dorilaimoïdeus
epiyectivo
leotardos
nototénidos
ombrera
paroxítono
perlejant
poni
premiar
proporcionalmente
reconstituir
sialofagia